Durban, Drakensbergen, Port Elizabeth

Vanaf hier zit ik het verslag thuis te schrijven. Het programma was heel vol, we wilden niets missen en bovendien hadden we grote problemen met het laptopje dat we mee hadden. Steeds ging er iets mis en moesten we weer opnieuw beginnen, het was geen doen en duurde allemaal veel te lang. Maar we willen het toch afmaken, dus nu maar thuis…..

Na de opwindende nacht in St. Lucia kunnen we niet uitslapen, we moeten ’s morgens weer bijtijds vertrekken voor een lange rit naar Durban. Onderweg maken we nog de nodige stops voor interessante uitzichten, koffie en lunch en in Durban maken we nog een rondrit door de stad. Druk, druk, niet heel erg leuk….. Ook het hotel viel tegen, hoewel het direct aan zee was. Aan de overkant van het hotel is kennelijk een happening aan de gang met een heleboel lawaai, kortom, we zijn blij de volgende dag weer te kunnen vertrekken naar de Drakensbergen. Onderweg daar naar toe bezoeken we het Phezulu cultural village, waar we de traditionele “beehives” en wat traditionele dansen gezien hebben. Hoort er ook bij….

Op onze bestemming aangekomen is het slecht weer, het blijft maar gieten! We geven echter de hoop niet op en vertrekken toch de volgende dag voor een trip naar de Sanipas in Lesotho, het hoogst gelegen koninkrijk. Ooit was de Sanipas een smal pad waar te voet en per ezel wol en mohair naar beneden werden gebracht, nu hebben ze een nieuwe “weg” gebouwd waarover je urenlang hotsend en knotsend naar een hoogte van bijna 3000 meter wordt gebracht. Bij helder weer zeker prachtig, maar wij zitten vrijwel de hele tijd in een dichte mist. Boven aangekomen krijgen wij lunch en nog een Zuludorp te zien en dan gaat het weer urenlang door dezelfde mist terug naar beneden. Teleurstellend…. Teruggekomen zijn we volledig door elkaar geschud, maar het hotel heeft goede voorzieningen en Jos heeft zich lekker laten masseren!

‘s Morgens gaan we weer vroeg op pad naar East London aan de Wild Coast, we hebben een lange reis voor de boeg, via Umtata, de omgeving waar Mandela is opgegroeid en waar we een bezoek brengen aan het prachtige Mandela museum. Ook zien we uit de verte één van de huizen waar hij regelmatig verbleef en wijst onze gids ons de plek waar hij begraven moet liggen. Je mag daar niet naar toe. Dan gaan we door naar de Wild Coast. Onderweg krijgen we pech met de bus en komen langs de kant te staan, tot groot vermaak van de plaatselijke bevolking, vooral van de kinderen. We hadden jarigen gehad, dus ballonnen en snoepgoed aan boord. Dat gaat er wel in! Kinderen zijn toch overal hetzelfde, leuk! In het hotel aangekomen hebben we nog tijd om even naar het strand te gaan en het water van de Indische Oceaan te voelen, heerlijk! De wandeling van de dag daarop heb ik niet meegedaan, ik was eigenlijk van plan te schrijven. Jos heeft het heerlijk gehad, zoals uit de foto’s blijkt! De beloofde sunset cruise op de Qolora rivier kan niet doorgaan door de waterstand en wordt gecompenseerd door een hapje en een drankje. Ook leuk…

Na het ontbijt de volgende dag gaan we op weg naar Port Elizabeth waar we het Addo National Park zullen bezoeken. Onderweg maken we stops voor koffie en lunch in King Williams town en Grahamstown. Vooral het laatste stadje is mooi, prachtige Jacaranda’s en een beeldschoon uitzicht bij het Observatory. In Port Elizabeth rijden we door de stad en onze gids laat ons de belangrijkste gebouwen zien. Maar ons eigenlijke doel is het Addo National Park, waar we onze laatste echte gamedrive hebben! We kunnen kiezen, onze eigen bus of een 4x4 met een gids. Natuurlijk kiezen wij voor het laatste! Je kunt dan van de geasfalteerde wegen af en hebt daardoor meer kans veel te zien. En ja hoor! Op het laatste moment zien we nog 2 leeuwen! En in dat park hebben ze er maar 6 op een oppervlakte zo groot als een flinke Nederlandse provincie! Wij natuurlijk helemaal door het dolle, nu hebben we echt de “big five” allemaal gezien! De reis kan niet meer stuk.
Vanaf hier zit ik het verslag thuis te schrijven. Het programma was heel vol, we wilden niets missen en bovendien hadden we grote problemen met het laptopje dat we mee hadden. Steeds ging er iets mis en moesten we weer opnieuw beginnen, het was geen doen en duurde allemaal veel te lang. Maar we willen het toch afmaken, dus nu maar thuis…..

Na de opwindende nacht in St. Lucia kunnen we niet uitslapen, we moeten ’s morgens weer bijtijds vertrekken voor een lange rit naar Durban. Onderweg maken we nog de nodige stops voor interessante uitzichten, koffie en lunch en in Durban maken we nog een rondrit door de stad. Druk, druk, niet heel erg leuk….. Ook het hotel viel tegen, hoewel het direct aan zee was. Aan de overkant van het hotel is kennelijk een happening aan de gang met een heleboel lawaai, kortom, we zijn blij de volgende dag weer te kunnen vertrekken naar de Drakensbergen. Onderweg daar naar toe bezoeken we het Phezulu cultural village, waar we de traditionele “beehives” en wat traditionele dansen gezien hebben. Hoort er ook bij….

Op onze bestemming aangekomen is het slecht weer, het blijft maar gieten! We geven echter de hoop niet op en vertrekken toch de volgende dag voor een trip naar de Sanipas in Lesotho, het hoogst gelegen koninkrijk. Ooit was de Sanipas een smal pad waar te voet en per ezel wol en mohair naar beneden werden gebracht, nu hebben ze een nieuwe “weg” gebouwd waarover je urenlang hotsend en knotsend naar een hoogte van bijna 3000 meter wordt gebracht. Bij helder weer zeker prachtig, maar wij zitten vrijwel de hele tijd in een dichte mist. Boven aangekomen krijgen wij lunch en nog een Zuludorp te zien en dan gaat het weer urenlang door dezelfde mist terug naar beneden. Teleurstellend…. Teruggekomen zijn we volledig door elkaar geschud, maar het hotel heeft goede voorzieningen en Jos heeft zich lekker laten masseren!

‘s Morgens gaan we weer vroeg op pad naar East London aan de Wild Coast, we hebben een lange reis voor de boeg, via Umtata, de omgeving waar Mandela is opgegroeid en waar we een bezoek brengen aan het prachtige Mandela museum. Ook zien we uit de verte één van de huizen waar hij regelmatig verbleef en wijst onze gids ons de plek waar hij begraven moet liggen. Je mag daar niet naar toe. Dan gaan we door naar de Wild Coast. Onderweg krijgen we pech met de bus en komen langs de kant te staan, tot groot vermaak van de plaatselijke bevolking, vooral van de kinderen. We hadden jarigen gehad, dus ballonnen en snoepgoed aan boord. Dat gaat er wel in! Kinderen zijn toch overal hetzelfde, leuk! In het hotel aangekomen hebben we nog tijd om even naar het strand te gaan en het water van de Indische Oceaan te voelen, heerlijk! De wandeling van de dag daarop heb ik niet meegedaan, ik was eigenlijk van plan te schrijven. Jos heeft het heerlijk gehad, zoals uit de foto’s blijkt! De beloofde sunset cruise op de Qolora rivier kan niet doorgaan door de waterstand en wordt gecompenseerd door een hapje en een drankje. Ook leuk…

Na het ontbijt de volgende dag gaan we op weg naar Port Elizabeth waar we het Addo National Park zullen bezoeken. Onderweg maken we stops voor koffie en lunch in King Williams town en Grahamstown. Vooral het laatste stadje is mooi, prachtige Jacaranda’s en een beeldschoon uitzicht bij het Observatory. In Port Elizabeth rijden we door de stad en onze gids laat ons de belangrijkste gebouwen zien. Maar ons eigenlijke doel is het Addo National Park, waar we onze laatste echte gamedrive hebben! We kunnen kiezen, onze eigen bus of een 4x4 met een gids. Natuurlijk kiezen wij voor het laatste! Je kunt dan van de geasfalteerde wegen af en hebt daardoor meer kans veel te zien. En ja hoor! Op het laatste moment zien we nog 2 leeuwen! En in dat park hebben ze er maar 6 op een oppervlakte zo groot als een flinke Nederlandse provincie! Wij natuurlijk helemaal door het dolle, nu hebben we echt de “big five” allemaal gezien! De reis kan niet meer stuk.