St.Lucia vervolg

Wat een opwinding allemaal! We kunnen het zelf amper geloven! Wij zitten met zijn allen gezellig op het terras van het hotel bij de swimming pool te eten, het was al donker, komen er doodgemoedereerd 3 nijlpaarden de tuin in gewandeld om te grazen! Tot op nog geen drie meter van ons verwijderd! We wisten niet wat we zagen en eerlijk gezegd vond ik het best angstig, het was zo dichtbij en we waren zo gewaarschuwd dat die beesten heel territoriaal en agressief kunnen zijn. Op een gegeven moment stonden ze vlak voor het terrasje bij onze kamer, dus Jos ging meteen naar de kamer en deed de schuifpui open om foto’s te maken. Ik had het niet meer en stond hem steeds naar binnen te trekken, als de dood dat ze hem zouden grijpen. Mijn schuld dus, als de nijlpaardfoto’s niet scherp zijn! Bovendien was het stikdonker!

Na het eten was het tijd om naar de schildpadden te gaan, dat zou een nachtelijk avontuur worden. De enorm grote leatherback schildpadden komen soms uit de zee het strand op om eieren te leggen en we hoopten dit te mogen zien, dus reden we met een gids en een open 4x4 het strand op, waar we al na een paar kilometer bleven steken. Dit zorgde voor enig oponthoud maar bleek tegelijk ons geluk, want eenmaal losgetrokken zag onze gids net voor ons een enorme schildpad uit de zee het strand opkomen! Wij stil wachten wat er zou gaan gebeuren.

De schildpad baande zich heel moeizaam een weg het strand op tot een punt waar zeker geen vloed meer zou komen en begon met haar achter vinnen een diepe kuil te graven, beetje bij beetje, zuiver op haar gevoel. Die kuil was van binnen helemaal glad en mooi en ze voelde ook steeds met haar vin of het al genoeg was, maar ze was niet gauw tevreden en bleef wel twee uur graven. Toen was het zover, ze ging haar eieren in het gat leggen, door een spleet konden we ze zien liggen, want ze beschermde haar eieren met haar achtervin. Ze maakte het hele gat vol, de gids vertelde dat zo’n schildpad per keer wel tot 100 eieren legt. Het was zo indrukwekkend en mooi, we waren er helemaal stil van. Toen moest ze haar eieren nog toedekken met zand, hetgeen ze net zo nauwkeurig deed als het graven. Maar als je denkt dat ze toen klaar was en weer naar zee kon gaan vergis je je lelijk. Ze ging eerst om de legplek heen nog een aantal nepnesten maken, om rovers af te leiden! Toen was ze echt uitgeput en moest nog even rusten, waarna ze langzaam de zee weer inging. We waren diep onder de indruk en hebben haar nagekeken tot ze helemaal was verdwenen. Inmiddels was het wel vier uur ’s nachts, dus we zijn om vijf uur doodmoe, maar uiterst voldaan in ons bed gevallen. Wat hadden we veel beleefd!